***

Darkar wraz z małą dziewczynką dotarł, jak mu się wydawało w bezpieczne miejsce. Nie zauważył nic niepokojącego w okolicy wybranego na schronienie wozu z sianem. Podążając tutaj kątem oka spostrzegł, gdzieś w oddali, walkę samotnej pary z hordami bestii, które atakowały bez wytchnienia osamotnione istoty. Postanowił im pomóc, jak tylko umieści w nie zagrożonym miejscu swoja podopieczną.

–  Julio czy mi już ufasz? –  zapytał się najdelikatniej, jak mógł wojownik małej elfki.

Dziecko nic nie odpowiedziało tylko grzecznie skinęło głową.

–  Skoro tak to teraz posłuchaj mnie bardzo uważnie. Muszę komuś pomóc w potrzebie. –  dziewczynce wskazał ręką kierunek w jakim musi się udać. –  Te potwory, które zgładziły również i twoich rodziców, próbują to samo zrobić innymi istotami. Dlatego muszę im pomóc wyjść cało z opresji, tak samo jak pomogłem tobie. Lecz, by móc to uczynić muszę mieć całkowitą pewność, że z tobą jest wszystko dobrze. Moje kochanie więc wejdź na ten pobliski wóz. Zagrzeb się w sianie i nie wychodź z niego pod żadnym pozorem. Gdy skończę z tymi potworami wtedy ciebie znajdę Julio. Rozumiesz mnie?

–  Tak. –  cicho odpowiedział mała dziewczynka.

–  No to leć w siano.

Mała elfka nie czekając ani chwili wdrapała się na wóz i zanurkowała w sianie. Darkar odwrócił się i spojrzał w kierunku walczącej pary. Nie namyślając się długo ruszył w kierunku potyczki.

Ciąg dalszy:
http://darkarposwiecenie.blogspot.com/2014/11/byli-cholernie-zmeczeni-walka-z.html